Το Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018 με την ομάδα Erasmus+ KA1 «Χτίζοντας γέφυρες, όχι τείχη!» και τις υπεύθυνες καθηγήτριες κ. Κιτσάτη Μαρία και κ. Καπούτση Σύρμω επισκεφτήκαμε την Καππαδοκική Εστία Αλεξανδρούπολης.
Ο σύλλογος Καππαδοκών Ν. Έβρου ιδρύθηκε το 1978 με σκοπό την επανένωση όλων των Καππαδοκών που ζουν στην πόλη μας και στον τόπο μας. Χρόνο με τον χρόνο, η συμμετοχή τους ήταν αυξανόμενη και υπήρχαν νέα ενεργά μέλη από άλλες πόλεις και κράτη, τα οποία αποζητούσαν διακαώς συναντήσεις με τους ομογενείς τους σε ένα δικό τους «καταφύγιο». Έτσι, αποφασίστηκε η ανέγερση της Καππαδοκικής Εστίας, που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο και πνευματικό κέντρο, καθότι διαθέτει μια μεγάλη συνεδριακή αίθουσα και βιβλιοθήκη. Βέβαια, το στολίδι της Εστίας είναι το λαογραφικό μουσείο στο υπόγειο, το οποίο είναι μια πανομοιότυπη μικρογραφία διάφορων χώρων της Καππαδοκίας στη Μικρά Ασία. Μέσα στο μουσείο υπάρχουν ειδικές κατασκευές που έγιναν με συγκεκριμένα υλικά, ώστε να είναι πιστά αντίγραφα της εποχής εκείνης. Μάλιστα, για να είναι η αντιγραφή ακριβής και αληθοφανής, βοήθησαν ιστορικοί, επιστήμονες και σημαντικό επίσης ρόλο είχαν οι μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν στο Μιστί της Καππαδοκίας. Εντυπωσιακό είναι το λαξευτό σπίτι με όλο του το νοικοκυριό και ένα εκκλησάκι, που μαρτυρεί τη βαθιά θρησκευτική πίστη των Καππαδοκών.
Κατά την επίσκεψή μας στην Εστία, αρχικά ενημερωθήκαμε για την Καππαδοκία, την ιδιαίτερη μορφολογία του εδάφους της και τα λαξευτά σπίτια, την ιστορία της, τον τρόπο ζωής των προγόνων μας, τα ήθη και τα έθιμά τους, παρακολουθώντας ένα ενδιαφέρον βίντεο. Στη συνέχεια, ξεναγηθήκαμε στον υπόγειο χώρο της Καππαδοκικής Εστίας στο Λαογραφικό Μουσείο, σκοπός του οποίου είναι η συγκέντρωση, συντήρηση, διαφύλαξη και ανάδειξη των αντικειμένων από την ευρύτερη περιοχή της Καππαδοκίας, που χρονολογούνται από το τέλος του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, την εποχή που άκμαζε η κοινότητα των Καππαδοκών στην περιοχή.
Θαυμάσαμε τα περίπου 1.400 εκθέματα, δωρεές, κειμήλια και αντίκες ανεκτίμητης αξίας, τα περισσότερα από τα οποία μετέφεραν οι Καραμανλήδες ως πρόσφυγες μετά τον ξεριζωμό τους από τις πατρογονικές εστίες το 1922. Πρόκειται για αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν οι Καππαδόκες στην καθημερινότητά τους, στο μαγείρεμα, στις εξωτερικές δουλειές του σπιτιού και στις επαγγελματικές τους εργασίες. Εργαλεία, σκεύη, έπιπλα, χαλιά, κλινοσκεπάσματα, παραδοσιακές φορεσιές, κοσμήματα, παλιές εικόνες, βιβλία με την «καραμανλίδικη» γραφή. Σε επιβλητική θέση βρίσκονται οι φωτογραφίες όλων των Καραμανλήδων που κατάφεραν και ήρθαν από την Καππαδοκία, αποτίνοντάς τους με αυτόν τον τρόπο φόρο τιμής.
Για εμένα η Καππαδοκική Εστία έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, γιατί εκεί έμαθα πού ζούσαν οι παππούδες μου, ποιες ήταν οι συνήθειές τους, τι φαγητά έτρωγαν και κυρίως ποιες ήταν οι συνθήκες διαβίωσής τους. Η αναβίωση πολλών εθίμων που γίνονται στην Εστία είναι πρωτόγνωρη για μένα και, κάθε φορά που την επισκέπτομαι, ταξιδεύω νοερά στα βάθη της Μικράς Ασίας και είναι σαν να ζω εκεί!
Ευχαριστούμε για την ενημέρωση-ξενάγηση τον υπεύθυνο του μουσείου κ. Μπουρμάδη Ζήση και τον λαογράφο κ. Βραχιόλογλου Δημήτρη.
Κανίδης Δημήτρης, Α2
