Συνάντηση μαθητών του γυμνασίου μας με τον Μητροπολίτη κ. Άνθιμο

Στo πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών της Γ? Γυμνασίου, οι μαθητές του Γ2 και  Γ3 με συνοδούς την κ. Κωστάκη και την κ. Γιαννάκου, καθώς και η δημοσιογραφική ομάδα του σχολείου μας επισκέφτηκαν τον σεβασμιότατο μητροπολίτη κ. Άνθιμο στο Ανθίμειο Πολιτιστικό Κέντρο στις 30 Οκτωβρίου 2015.
Ο Σεβασμιότατος μας υποδέχτηκε εγκάρδια. Μας εξήγησε εν συντομία τη λειτουργία των Γραφείων της Μητροπόλεως, τα οποία στεγάζονται στο κτήριο, συζητήσαμε μαζί του  για  το φιλανθρωπικό  έργο της εκκλησίας και με προθυμία απάντησε στις ερωτήσεις μας.
Ας δούμε τι μας είπε: 
Ποια είναι  τα μέτρα που παίρνει η Μητρόπολη Αλεξανδρούπολης,  για να βοηθήσει τους ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη;
Οι οικονομικές δυνατότητες που έχει η μητρόπολη προέρχονται αποκλειστικά από τα χρήματα των πιστών που δίδονται στο παγκάρι των ναών της πόλεώς μας. Δεν έχει δηλαδή καμία επιχορήγηση από το κράτος. Με αυτά τα χρήματα φροντίζουμε τη συντήρηση του ναού -η οποία είναι δύσκολη, διότι οι ναοί είναι τεράστια κτήρια-, τη θέρμανση του ναού και ό,τι περισσεύει φροντίζουμε να το αξιοποιούμε πρώτον για να πραγματοποιείται το διοικητικό και πνευματικό έργο -βιβλία, κηρύγματα, ομιλίες- και δεύτερον για να βοηθούμε τους συνανθρώπους μας. Λέμε στην εκκλησία ότι όλοι είμαστε αδέλφια μεταξύ μας. Ο ίδιος ο Χριστός είπε: «εάν δε νιώθουμε αδέλφια, δεν μπορούμε να αποκαλούμε τον Θεό ?Πατέρα?!» Ευθύνη της εκκλησίας είναι, εάν κάποιος είναι δίπλα μας και υποφέρει, να μας κάνει να νοιαστούμε  γι? αυτόν και να τον βοηθήσουμε είτε οικονομικά είτε να του συμπαρασταθούμε με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, με μια φιλική κουβέντα, με όποιον τρόπο μπορούμε. Η εκκλησία, εκτός από τις πνευματικές ανάγκες, προσπαθεί να καλύψει και τις υλικές ανάγκες ανθρώπων, οι οποίοι ζουν «περιθωριακά», ή δεν έκαναν σωστό προγραμματισμό,  αλλά και ανθρώπων, οι οποίοι, παρότι προγραμμάτισαν σωστά τη ζωή τους, λόγω της οικονομικής κρίσεως (απώλεια εργασίας, μείωση εισοδήματος) αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης. Έτσι, εάν η εκκλησία διαπιστώσει ότι υπάρχει πρόβλημα -και το ερευνά πολύ προσεκτικά-, και μπορεί να βοηθήσει, φροντίζει να προσφέρει πρώτα φαγητό. Γι΄ αυτό υπάρχει το συσσίτιο, το οποίο με διάκριση (λεπτότητα) και πολλή προσοχή προσφέρει φαγητό. Κάποιοι πηγαίνουν και το παραλαμβάνουν μόνοι τους. Σε άλλους κάποιοι εθελοντές και εθελόντριες από τις ενορίες πηγαίνουν το φαγητό στο σπίτι τους. Ενώ υπάρχουν και κάποιοι στους οποίους στέλνουμε τα τρόφιμα στο σπίτι τους (μέσα σε σακούλες από super market), για να μην καταλάβει κανείς από τη γειτονιά ότι έρχεται συσσίτιο. Αυτό γίνεται για να προφυλάξουμε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων.
 Πότε ξεκίνησε  η Μητρόπολη αυτήν τη δράση; 
Μερικοί νομίζουν ότι ξεκίνησε τώρα με την οικονομική κρίση. Όταν μπαίνετε στις εκκλησίες μας, ρίξτε μια προσεκτική ματιά! Εκτός από το παγκάρι, υπάρχει και άλλο ένα κουτί, το κουτί του φιλοπτώχου ταμείου. Οι άνδρες (επίτροποι) διαχειρίζονται τα έσοδα από τα παγκάρι, ενώ οι γυναίκες τα έσοδα από το φιλόπτωχο. Οι γυναίκες είναι πιο «ξύπνιες», πιο «ανοιχτομάτισσες» σ? αυτά. Ξέρουν, βλέπουν, παρακολουθούν? «Εδώ είναι ένα σπίτι που δυσκολεύεται, εκεί μια καμινάδα δεν καπνίζει? Μπορεί να μην έχουν, να δυσκολεύονται». Ανοίγουν λοιπόν το ταμείο κάθε μήνα και μοιράζουν σε άτομα της ενορίας που νομίζουν ότι έχουν ανάγκη. Αυτό συνέβαινε πάντοτε και είναι απόρροια όσων κάνατε στο μάθημα του σχολείου σας. Η εκκλησία πάντοτε, από τα πρώτα χρόνια, είχε υποχρέωση να ενδιαφέρεται για τους φτωχούς αδελφούς της. Τώρα τελευταία η κατάσταση έγινε πιο δύσκολη. Για τον λόγο αυτόν έχω δώσει εντολή να ανοίγουν και τα δύο ταμεία μαζί και από το παγκάρι να δίνουν ό,τι και εάν μπορούν στο φιλόπτωχο ταμείο, για να βοηθούν περισσότερο. Δηλαδή περιορίσαμε τις δαπάνες των ναών, δεν πειράζει εάν ο ναός μείνει άβαφος για πέντε χρόνια ακόμη. Μόλις περάσει η κρίση, θα περιποιηθούμε και τα κτίσματά μας. Τώρα οι ανάγκες των ανθρώπων είναι περισσότερες και πιο επιτακτικές.
Υπάρχει ανταπόκριση και προθυμία από τον κόσμο να συμβάλλει στο φιλανθρωπικό έργο;
Δόξα τω Θεώ, υπάρχει μεγάλη προθυμία! Υπάρχουν άνθρωποι στην πόλη μας που γνωρίζουν αυτό το έργο και μας λένε: «πάρτε αυτά τα χρήματα» ή «αγοράστε φάρμακα» ή «εγώ θα πληρώνω στο τάδε φαρμακείο ένα ποσό και εσείς αγοράστε τα φάρμακα που χρειάζεστε». Η εκκλησία δεν έχει άλλα εισοδήματα. Ό,τι έχει είναι από τους χριστιανούς. Δεν έχουμε μία εταιρία, ή ένα εργοστάσιο, ή μετοχές σε τράπεζα. Όλα είναι χρήματα των χριστιανών και για τον λόγο αυτόν νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη. Εάν κάποια στιγμή δεν υπάρχουν χρήματα, θα υποχρεωθούμε να σταματήσουμε το συσσίτιο, το κοινωνικό μας έργο, γιατί δε θα έχουμε δυνατότητες οικονομικές. Όμως? «δόξα τω Θεώ», οι χριστιανοί μας ακόμη προσφέρουν!
Πόσους περίπου ανθρώπους βοηθά καθημερινά η Μητρόπολή μας;
Στο συσσίτιό μας δίνουμε 350 μερίδες κάθε ημέρα για ολόκληρο τον μήνα. Το Σάββατο δίνουμε δύο μερίδες, ώστε και οι εθελοντές που μας βοηθούν (όσοι μαγειρεύουν ή μοιράζουν το συσσίτιο είναι εθελοντές) να ξεκουραστούν μία ημέρα.
Υπάρχει βοήθεια και συνεργασία με τις δημοτικές αρχές;
Υπάρχει πολύ καλή συνεργασία! Οι δήμοι ποτέ δεν ασχολούνταν μ΄ αυτά τα πράγματα. Ο δήμος φρόντιζε για την καθαριότητα, τους δρόμους, τη σήμανση, για τα δένδρα. Αναγκάστηκε όμως να αφήσει αυτές τις κύριες αρμοδιότητές του και να κάνει ό,τι κι εμείς, για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους. Και πολύ καλά έκανε! Για να μην έχουμε περιστατικά, στα οποία ο ένας καλύπτει τον άλλο (δηλ. να παίρνει μία οικογένεια βοήθεια και από τη μητρόπολη και από τον δήμο), σε συνεργασία καταγράφουμε τα περιστατικά, βλέπουμε τι ανάγκες υπάρχουν, ώστε να αγκαλιάσουμε κατά το δυνατόν περισσότερο τους κατοίκους της πόλεώς μας που έχουν ανάγκη.
Επίσης φιλανθρωπικό έργο προσφέρουν και διάφοροι σύλλογοι, αθλητικά σωματεία, ο στρατός. Π.χ. στην πόλη μας δραστηριοποιείται ο «Σύλλογος Κυριών και Δεσποινίδων». Πολύ παλαιός σύλλογος, ιδρύθηκε το 1927. Εκτός από τα πολιτιστικά, προσφέρει και πολύ καλό φιλανθρωπικό έργο, ανάλογα με τις δυνατότητές του. Και με τον σύλλογο αυτόν έχουμε πολύ καλή συνεργασία! Όποιος αποφασίσει να βοηθήσει, συλλογικά ή ατομικά, συνεργαζόμαστε όλοι μαζί για να επιτύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Γιατί το κάνουμε αυτό;  Κοιτάξτε παιδιά. Αν μία οικογένεια στην πόλη μας δεν έχει τα αναγκαία, αυτό φέρνει μεγάλη πικρία. Τολμώ να πω ότι φέρνει και μια σκληρότητα. «Γιατί εγώ να μην μπορώ»; Και δεν πρέπει! Δεν πρέπει συνάνθρωποί μας να στερηθούν τουλάχιστον τα απαραίτητα!
 Η Εκκλησία βοηθά όλους ή μόνο τους πιστούς της;
Δεν υπάρχει μέτρο για να μετρήσουμε την πίστη του καθενός. «Πιστός»! Εμείς ξέρετε, δεν παίρνουμε παρουσίες στην εκκλησία. Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό! Δεν είναι σωστό! Έχουμε και μουσουλμάνους που έρχονται για βοήθεια. Δεν μπορείς να πεις: «Εσύ δεν είσαι χριστιανός, δε σε βοηθώ»! Όποιος χτυπήσει την πόρτα της εκκλησίας, και υπάρχει η δυνατότητα, θα βοηθηθεί. Είναι σκληρό να πεις σε κάποιον: «Δεν είσαι πιστός ή δεν είσαι χριστιανός, δε σε βοηθώ»!
Αν όμως έλθει ένας χριστιανός και ένας μουσουλμάνος, σε ποιον δίδεται προτεραιότητα;
Πολύ δύσκολο πράγμα να επιλέξεις! Και εσάς να έβαζα στην καρέκλα μου, θα ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσετε! Θα κρίνουμε ανάλογα με την ανάγκη που έχει. Δηλαδή ανάλογα με την περίπτωση. Πάντως οι επιλογές δεν είναι ούτε φυλετικές ούτε θρησκευτικές. Μακάρι να μην υπήρχαν αυτές οι ανάγκες! Και το κράτος να φρόντιζε όλους τους πολίτες. Δυστυχώς όμως δε γίνεται!
Η κρίση επηρεάζει τους πάντες. Πως καταφέρνει η εκκλησία να βοηθά; 
Η εκκλησία, δόξα τω Θεώ, τα καταφέρνει, παρόλο που δεν έχει καμία βοήθεια από το κράτος. Ούτε 1? επιχορήγηση από το κράτος! Ίσως οφείλεται σε μια καλή διαχείριση, ίσως σε ένα δίκτυο εθελοντών, τα έξοδά μας είναι πολύ λιγότερα. Δηλαδή εκτός των ιερέων που αμείβονται από το κράτος, όλα τα άλλα γίνονται εθελοντικά. Εργασίες, συμμετοχές σε Δ.Σ. κλπ. Όλα αυτά φέρνουν μια καλή οικονομία στην εκκλησία, ένα νοικοκύρεμα, ώστε να μπορούν να δοθούν χρήματα εκεί που χρειάζεται.