Το ημερολόγιο μιας εκδρομής…
Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017
Είναι 6 το πρωί και έχει ψύχρα. Σέρνω τη βαλίτσα μου και κατευθύνομαι προς το λεωφορείο. Εκεί συναντώ τους υπόλοιπους, μαθητές και καθηγητές, οι οποίοι φαίνονται το ίδιο ενθουσιασμένοι (αλλά και αγουροξυπνημένοι) με εμένα. Αφού φορτώνουμε τις αποσκευές στο λεωφορείο, επιβιβαζόμαστε και βολευόμαστε με τις παρέες μας.
Στο λεωφορείο επικρατεί πανζουρλισμός! Γέλια ακούγονται από τη γαλαρία, διάσπαρτα ανέκδοτα μεταφέρονται από στόμα σε στόμα και οι συζητήσεις μεταξύ των παιδιών ποικίλλουν. Οι καθηγητές μάς μαλώνουν, λέγοντάς μας να καθόμαστε στις θέσεις μας , αλλά όσο κι αν το επιθυμούν, δε φαίνονται αυστηροί σήμερα.
Λίγο πριν από το μεσημέρι φτάσαμε στην Αρναία. Όπως μας είχαν ήδη πληροφορήσει, θα μέναμε στο τοπικό περιβαλλοντικό κέντρο ( ΚΠΕ Αρναίας). Αφού μπήκαμε όλοι στη μεγάλη αίθουσα υποδοχής, ακολούθησε μια σύντομη ενημέρωση για τις δραστηριότητες που έπονται. Μετά το καταπληκτικό μεσημεριανό μας γεύμα, χορτάτοι πια, ανεβήκαμε όλοι στα δωμάτιά μας. Έχουμε δώσει ραντεβού στις 5 για να αρχίσουμε την ξενάγησή μας.
Όλοι στην ώρα μας (σχεδόν), ντυμένοι ζεστά, όπως μας συμβούλεψαν, έτοιμοι για τη βόλτα μας με κατεύθυνση τον γειτονικό οικισμό της Μεγάλης Παναγιάς. Εκεί, τριγυρίζοντας στα σοκάκια του χωριού, συζητήσαμε για την αρχιτεκτονική των κτιρίων και αναρριχηθήκαμε, κυριολεκτικά, στην πλαγιά του χωριού, όπου και απολαύσαμε τη θέα της περιοχής από την κορυφή του λόφου. Νομίζω πως, παρά την κούραση, άξιζε το θέαμα.
Όταν επιστρέψαμε στο ΚΠΕ, βαλθήκαμε όλοι να ετοιμάζουμε τα ρούχα μας για το βράδυ: κορίτσια που ζητούσαν η μια από την άλλη βοήθεια, αγόρια που αναζητούσαν απεγνωσμένα μια βούρτσα μήπως και καταφέρουν να στρώσουν τα ατίθασα μαλλιά τους και καθηγητές μέσα στο χάος να προσπαθούν να βοηθήσουν όπως και όπου μπορούν. Κάπως έτσι φύγαμε για το εστιατόριο.
Το «Πράσινο Σπίτι» ήταν βαμμένο μπλε! Τι οξύμωρο! Τρία μακριά στρωμένα τραπέζια μας περίμεναν. Τα ορεκτικά ήρθαν σχεδόν αμέσως και το κυρίως πιάτο ακολούθησε πολύ γρήγορα. Όπως συμπέρανα από τα άδεια πιάτα, κανείς δεν πρέπει να είχε παράπονο. Όμως το μενού επιφύλασσε κάτι ακόμα καλύτερο. Μια τούρτα με 15 κεράκια εμφανίστηκε για τη συμμαθήτριά μας, την Ανδρονίκη, που είχε γενέθλια.
Η βραδιά, όμως, δεν είχε σκοπό να τελειώσει τόσο γρήγορα! Επιστρέφοντας στον τόπο διαμονής μας, αλλάξαμε ρούχα και τώρα άνετοι πλέον με τις πιτζάμες μας μαζευτήκαμε γύρω από το τραπέζι του ορόφου. Και τι δεν ειπώθηκε! Μόδα, αθλητισμός, σχολείο, τηλεόραση, μαθηματικά, σινεμά? Θέματα που μας απασχολούσαν λύθηκαν και οι έγνοιές μας χάθηκαν ως διά μαγείας. Μέσα σε ένα βράδυ δεθήκαμε με δασκάλους και παιδιά ακόμα περισσότερο. Στο τέλος, βέβαια, νικηθήκαμε από την εξάντληση!
Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017
Το επόμενο πρωί, εξερευνήσαμε την κωμόπολη της Αρναίας? Περπατώντας, ανακαλύψαμε διάφορους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς τριών διαφορετικών χρονικών περιόδων και επισκεφτήκαμε το μουσείο της πόλης. Το εντυπωσιακότερο, όμως, από όλα ήταν η εκκλησία του Αγίου Στεφάνου, η οποία έχει μεγάλη ιστορία. Σύμφωνα με τον ξεναγό μας, κάτω από την εκκλησία είχαν στο παρελθόν υπάρξει και άλλοι ναοί, απομεινάρια των οποίων μπορέσαμε να θαυμάσουμε μέσα από τα τζάμια που υπήρχαν στο πάτωμα της εκκλησίας.
Το μεσημέρι, κουρασμένοι αφήσαμε πίσω μας την Αρναία και φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας στη Θεσσαλονίκη. Το βράδυ της ίδιας μέρας βρήκε όλη την ομάδα μας να διασκεδάζει με πολύ κέφι σε νυχτερινό κέντρο της Θεσσαλονίκης, χορεύοντας σε διάφορους ρυθμούς και ξεσηκώνοντας όλους τους υπόλοιπους θαμώνες του μαγαζιού. Αμέσως μετά την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο, με την κούραση αλλά και τη χαρά ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας, παραδοθήκαμε αμέσως στην αγκαλιά του Μορφέα.
Σάββατο 18 Μαρτίου 2017
Το Σάββατο, που ήταν και η τελευταία μέρα της εκδρομής μας, σειρά είχε η Θεσσαλονίκη. Επισκεφτήκαμε, αρχικά, τον Λευκό Πύργο και θαυμάσαμε από μέσα το γνωστό αυτό σύμβολο της πόλης, καθώς επίσης και το γαλεριανό συγκρότημα, το σημαντικότερο μνημειακό σύνολο της Θεσσαλονίκης, που κτίστηκε στο μεταίχμιο δύο κόσμων, του ρωμαϊκού και του βυζαντινού, με αξιοθέατα όπως την Καμάρα και τη Ροτόντα. Κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου στην πόλη, είχαμε την τύχη κάποια παιδιά να δούμε από κοντά μια επίδειξη street dance στην πλατεία Αριστοτέλους, από την οποία μείναμε εντυπωσιασμένοι?
Το τέλος της μέρας και της τριήμερης αυτής εκδρομής με βρήκε γεμάτη γνώσεις και νέες ιστορίες για αφήγηση, καθώς και ανίκανη να αποχαιρετήσω τους νέους μου φίλους, τα παιδιά αυτά με τα οποία ήρθα πιο κοντά αυτές τις τρεις μέρες. Γιατί το σχολείο κάποια στιγμή θα τελειώσει, μα οι αναμνήσεις, οι εκδρομές, οι περιπέτειες, οι φίλοι, οι καθηγητές μας είναι αυτά που θα μας μείνουν για πάντα?
Ευχαριστούμε τον κο Κίτσο, την κα Σεκέρη και την κα Πετρούδα γι΄ αυτήν την υπέροχη εκδρομή…
Αποσπάσματα από το «ημερολόγιο» των μαθητριών: Ζυγερίδου Ηλιάνας, Μαμουγιώργη Κυριακής
Φωτογραφίες/Video: Βαϊράμης Κων/νος