Eκπαιδευτική επίσκεψη του πολιτιστικού προγράμματος "ΜαθΑΙΝΟντας για την Αίνο" σε Αδριανούπολη και Αίνο

Στις 27 και 28 Μαρτίου 2016 οι πολιτιστικές ομάδες του 3^ου γυμνασίου Αλέξ/πολης « Δόμνα Βισβίζη» (ΜαθΑΙΝΟντας για την Αίνο,  Δημοσιογραφική ομάδα,  κινηματογραφική ομάδα, Δραματοποίηση στην εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας με θέμα τη μετανάστευση και προσφυγιά) πραγματοποίησαν την εκπαιδευτική μας επίσκεψη στην Αδριανούπολη και στην Αίνο. Το πολιτιστικό πρόγραμμα μας  αποτελεί διασχολική συνεργασία  του3ου γυμνασίου Αλεξ/πολης ¨Δόμνα Βισβίζη¨, του 1^ου Γυμνασίου Χαλανδρίου, και του Γυμνασίου Αίνου.
Την πρώτη ημέρα  επισκεφθήκαμε το Κάραγατς όπου έγινε και η πρώτη συνάντηση μας με το Γυμνάσιο Χαλανδρίου. Με ενθουσιασμό γνωριστήκαμε καθηγητές και μαθητές από κοντά, ενώ μέχρι τότε επικοινωνούσαμε μέσω της ιστοσελίδας μας.
Ξεκινήσαμε την από κοινού ξενάγηση μας στο Πανεπιστήμιο,στο μνημείο της Λωζάνης, στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό απ΄όπου ξεκινούσε το «Οrient express»
H άφιξη στην Αδριανούπολη μας εντυπωσίασε όλους. Ανατολίτικος αέρας, πολυκοσμία τζαμιά και ελληνικές συνοικίες, πλακόστρωτοι δρόμοι, πραματευτάδες να διαλαλούν την πραμάτεια τους, χαμένες πατρίδες παλιές θύμησες, προσκύνημα για μας.
Επισκεφθήκαμε πρώτα το ιατρικό μουσείο, μουσείο ψυχικής υγείας το οποίο έχει βραβευθεί… Εντυπωσιαστήκαμε  από το κτιριακό συγκρότημα που στεγάζεται, αλλά και από τα εκθέματα, καθώς και από τη σημασία της μουσικής και του νερού για την ίαση  των ασθενειών.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το αρχαιολογικό μουσείο  στο οποίο υπήρχε πληθώρα εκθεμάτων και από τον Αρχαιοελληνικό αλλά και από τον Βυζαντινό πολιτισμό. Ιδιαίτερη αξία και θέση είχαν πολλά ευρήματα από την Αίνο.
Μία ιδιαίτερη εμπειρία ήταν για μας η επίσκεψη στο τζαμί του Σελιμιγιέ.
Η σκεπαστή αγορά με τα διάφορα αντικείμενα επίσης ήταν κάτι διαφορετικό για όλους.
Επισκεφθήκαμε ακόμη τον πύργο που έχει διασωθεί από τα τείχη της πόλης και τη συνοικία με τα παλιά ελληνικά αρχοντικά.
Το βράδυ συμφάγαμε με τους μαθητές/τριες και καθηγητές /τριες του 1ου Γυμνασίου Χαλανδρίου και είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα και να ανταλλάξουμε τις απόψεις μας για την πορεία του προγράμματος μας.
Το πρωί της 28^ης Μαρτίου ξεκινήσαμε την διαδρομή μας για την Αίνο από κοινού με το Γυμνάσιο Χαλανδρίου. Με μία στάση στη επιβλητική Μακρά Γέφυρα(μία γραφική γέφυρα με 175 τόξα) φτάσαμε στο Γυμνάσιο Αίνου.
Θερμή και εγκάρδια υποδοχή μας περίμενε από τους καθηγητές και μαθητές του Γυμνασίου Αίνου. Ξεναγηθήκαμε στο σχολείο τους και στη συνέχεια οι μαθητές και από τα τρία σχολεία ο δηγηθήκαμε στην αίθουσα πολλαπλών  όπου πραγματοποιήθηκε η από κοινού παρουσίαση του προγράμματος μας. Σε Ελληνικά,  Αγγλικά και Τούρκικα οι μαθητές/τριες και των τριών σχολείων παρουσίασαν την ιστορία της  Αίνου, την δημιουργία του Δεδέαγατς μετά την μετεγκατάσταση των Αινιτών και τα διασωθέντα κτίρια και μνημεία στην Αίνο.
Την εκδήλωση παρακολούθησε και ο Διευθυντής Εκπαίδευσης της Τουρκίας.
Αφού τελείωσε η παρουσίαση, όλοι οι μαθητές/τριες και των τριών σχολείων γίναμε ένα. Όλοι μαζί ξεναγηθήκαμε στο κάστρο της Αίνου με πανοραμική θέα στο Δέλτα του Έβρου και την Αλέξ/πολη. Μέσα στο κάστρο ο ναός της Παναγίας ( σώζονται ερείπια του) και η Πύλη που έβγαινε η κυρά «Δομνίτσα» και αρμάτωνε το μπρίκι της.
Συμφάγαμε, γνωριστήκαμε περισσότερο και δώσαμε την υπόσχεση να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας.
Κατόπιν επισκεφτήκαμε τον Άγιο  Εύπλου. Συγκίνηση και δέος. Κάτι τόσο οικείο για μας αφού  αντίγραφο του υπάρχει στην πόλη μας, στην Αλέξ/πολη.
Εκεί κάπου αποχωριστήκαμε με συναισθηματική φόρτιση, αφού οι Τούρκοι μαθητές, μας απέτρεπαν από το να φύγουμε
Μία επίσκεψη ιδιαίτερη, ξεχωριστή, μοναδική όπως διατύπωσε ο μαθητής μας Παλιακίδης Στέφανος.
«Κάναμε καινούριες φιλίες Γνωρίσαμε νέα άτομα. Πολλοί από τους παππούδες ή τις γιαγιάδες μας κατάγονταν από την αλησμόνητη Ανατολική Θράκη. Και τι είναι πιο ωραίο από το να πας να δεις, να πατήσεις τα εδάφη που έζησαν οι πρόγονοι σου. Καθώς προχωρούσαμε στους πλακόστρωτους δρόμους, το μυαλό μας ταξίδευε στο μακρινό παρελθόν. «Βλέπαμε» τα χνάρια των παππούδων μας και των γιαγιάδων μας, ένας πουλούσε λαχανικά σε μια υπαίθρια αγορά, ένας άλλος δούλευε στο σιδηροδρομικό σταθμό, ενώ μία ζύμωνε ψωμί στον οικογενειακό φούρνο.
 Μας χωρίζουν, αλλά μας ενώνουν τόσα πολλά.»
Τελικά είμαστε Ο ΕΒΡΟΣ ΠΟΥ ΕΝΩΝΕΙ
Συνοδοί καθηγητές Παταπάτη Ε.(Δευθύντρια),Χαριτούδη Σ., Κίτσος Δ., Ζησίδου Β., Κυριακοπούλου Φ., Μπιλιμπίνη Ε.